makijaż — m II, D. u; lm M. e, D. y a. ów «szminka, puder, tusz itp. kosmetyki nałożone na twarz w celu upiększenia; nakładanie na twarz tych kosmetyków» Zrobić sobie, poprawić makijaż. Zetrzeć, zmyć makijaż z twarzy. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
Écriture du polonais — Le polonais s écrit de manière très phonétique : écriture et prononciation des mots se devinent généralement l une de l autre. Sommaire 1 Lettres 1.1 Alphabet 1.2 Digraphes 2 Lettres homophones … Wikipédia en Français
robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… … Słownik frazeologiczny
robić się — Robić się, zrobić się na bóstwo, na piękną «robić, zrobić sobie staranny makijaż, fryzurę, ubrać się, ubierać się elegancko; stroić się, wystroić się»: Zrobiłam się na bóstwo, a Marcin żartował, że nie puści mnie z domu, bo zbyt ładnie wyglądam.… … Słownik frazeologiczny
twarz — 1. Blada twarz «w literaturze o tematyce indiańskiej: człowiek białej rasy»: Tędy miał jasnowłosy Jeleń Rączy wybiegać wprost do wodopoju, jeszcze przed wschodem słońca, gdy blade twarze w domu, powyżej obozu, spać będą snem mocnym, borsuczym. M … Słownik frazeologiczny
lustro — n III, CMs. lustrotrze; lm D. lustroter 1. «tafla szkła pokrytego na spodniej powierzchni warstwą srebra lub aluminium, mająca właściwość odbijania znajdujących się przed nią przedmiotów, używana jako przedmiot toaletowy (do przeglądania się), do … Słownik języka polskiego
odpacykować — dk IV, odpacykowaćkuję, odpacykowaćkujesz, odpacykowaćkuj, odpacykowaćował, odpacykowaćowany pot. «nieumiejętnie, niedbale odmalować, odnowić coś» Stary, ledwo odpacykowany dom. Malarze odpacykowali naprędce pokoje. odpacykować się «zrobić… … Słownik języka polskiego
poprawić — dk VIa, poprawićwię, poprawićwisz, poprawićpraw, poprawićwił, poprawićwiony poprawiać ndk I, poprawićam, poprawićasz, poprawićają, poprawićaj, poprawićał, poprawićany 1. «doprowadzić do porządku, przywrócić właściwą postać; wyrównać, ułożyć,… … Słownik języka polskiego
umalować — dk IV, umalowaćluję, umalowaćlujesz, umalowaćluj, umalowaćował, umalowaćowany «pokryć coś farbą, dziś zwykle: powlec twarz, usta szminką, oczy tuszem itp.» Umalować jaskrawo usta. Umalować policzki różem. umalować się «powlec sobie twarz… … Słownik języka polskiego
wacik — m III, D. a, N. wacikkiem; lm M. i «tamponik z waty» Nasączyć wacik lekarstwem. Zmyć wacikiem makijaż … Słownik języka polskiego
